In de reeks Het denken vóór en ná de Grote oorlog komt een aantal filosofen en denkers aan bod die tegen de achtergrond van de tweede industriële revolutie en de Eerste Wereldoorlog hebben geprobeerd nieuwe antwoorden te formuleren op de snel veranderende omstandigheden van de mens in de moderne wereld. Het rationele wereldbeeld van de verlichtingsfilosofen wordt uitgedaagd door denkers die geloven dat de rede niet zaligmakend is. Het denken, de taal en het bewustzijn hebben grote beperkingen, menen zij. Ze leggen daarmee de basis voor een Umwertung aller Werte (Nietzsche) die de filosofie vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw beheerst. Wat is de plaats van de mens in de wereld? Hoe kunnen we iets kennen? Welke mogelijkheden biedt de taal om uitspraken te doen over de wereld? Hoe dienen we te handelen? Deze (en vele andere) vragen worden in de lezingenreeks besproken aan de hand van het leven en werk van een aantal bijzondere denkers.