De mens is een vat vol tegenstrijdigheden. Als er één denker is die zich met al die tegenstrijdigheden heeft beziggehouden, dan is het wel Sigmund Freud. Tegenwoordig wordt zijn psychoanalytische theorie (overwegend) afgewezen en als onwetenschappelijk en al te speculatief beschouwd. Maar wat als we Sigmund Freud nu eens niet benaderen als psychiater en psycholoog, maar als (cultuur)filosoof? In die hoedanigheid blijkt Freud ons nog steeds relevante inzichten te bieden in de wijze waarop we in de huidige wereld voortploeteren zonder dat we veel lijken op te schieten of ‘beschaafder’ te worden. Zijn Het onbehagen in de cultuur (1930) is actueler dan ooit.

Freuds theorieën mogen door de psychologische wetenschap terzijde zijn geschoven en gebagatelliseerd, des te meer hebben ze hun invloed doen gelden op andere terreinen van de cultuur. Tijd voor een herwaardering van deze ‘Meester van het Wantrouwen’, grote ontmaskeraar van de mens als zogenaamd rationeel wezen en pionier van de laatste wildernis: die van de menselijke geest.